Każde dziecko ma inny temperament i osobowość. Jednak dzieci, które tyranizują swoich rodziców posiadają szczególne cechy. Poniżej prezentujemy trzy najczęściej występujące style, jakimi dzieci posługują się, by przejąć kontrolę nad rodzicami.
Zastraszanie przez prowokowanie:
- Boisz się złości swojego dziecka?
- Czy twoje dziecko zawsze ci się sprzeciwia?
- Czy twoje dziecko cię szantażuje?
Najtrudniejsze w przypadku dziecka, które tyranizuje rodziców w taki sposób jest jego wyrażona wprost buntowniczość. Jeśli mówisz mu „idź w prawo”, ono pójdzie w lewo. Jeśli powiesz, żeby usiadło, na pewno pobiegnie.
Impulsywni, niecierpliwi, nierozsądni mali prowokujący tyrani chcą żyć według swoich własnych reguł i zasad. Odrzucają każdą próbę swoich rodziców, które mają na celu okiełznanie ich zachowania. Obłudne i napuszone uwielbiają się kłócić i dążą do wygrania każdej sprzeczki. Chęć pokazania swojej racji bierze górę nad szacunkiem dla innych.
Jak sobie z tym radzić? Prowokacja dziecka związana jest z niewykorzystanymi, ogromnymi pokładami energii. Pomóż swojemu dziecku skierować ją na właściwe tory – zainteresuj nowymi zajęciami i aktywnościami. Choć nie jest to łatwe zadanie – wymaga wiele czasu i pracy – może się opłacić. Odpowiedni poziom buntowniczości ma bowiem swoje dobre strony, gdyż umożliwia dziecku asertywność.
Zastraszanie poprzez lęk.
- Czy twoje dziecko nieustannie znajduje się na granicy załamania nerwowego?
- Czy potrzebuje ciągłego upewniania i pocieszania?
- Czy wypowiedzi twojego dziecka przepełnione są lękiem?
Lękliwe dzieci oscylują pomiędzy lgnięciem do rodziców, a odpychaniem ich. Oczywiście jest to zachowanie, które dotyczy wielu dzieci, jednak staje się problemem, gdy niepokój dziecka staje się przytłaczający. Lękliwe dzieci nie posiadają zdolności samouspokajania się, więc za każdym razem, gdy czują się niepewnie lub czegoś się wystraszą, pędzą do rodziców. W porównaniu z dziećmi tyranizującymi rodzinę poprzez prowokowanie są mniej agresywne. Jednak ich zastraszanie jest równie intensywne i opiera się na ciągłym niedostatku bliskości. Dzieci, które nie nauczyły się polegać na samym sobie, w przyszłości rzadko wyprowadzają się z domu i mają znaczne trudności ze znalezieniem swojego miejsca na ziemi.
Jak sobie z tym poradzić? Pamiętaj, że lęk jest zaraźliwy – staraj się swoim zachowaniem zapewnić dziecku jak najwięcej spokoju i opanowania. Dla lękliwych dzieci nowości są źródłem poczucia zagrożenia i niepewności – nie zmuszaj go więc, żeby na przykład zapoznało się z nową grupą dzieci na podwórku. Pomóż mu powoli oswoić się z nową sytuacją.
Zastraszanie przez manipulację
- Czy twoje dziecko świetnie kłamie?
- Czy wie, jak wykorzystać twoje obawy?
- Czy straszy cię, że zrobi sobie krzywdę?
Symulowanie choroby lub urazów, rozbudowane i szczegółowe historyjki, wymuszenia, szantażowanie – to środki, którymi posługuje się dziecko manipulujące swoimi rodzicami, by osiągnąć to, czego chce. Takie zachowania uderzają bezpośrednio w obawy, jakich doświadczają rodzice i generują poczucie zwątpienia w siebie jako rodzica. Choć mały manipulant wydaje się czasem wręcz demonicznym dzieckiem, w rzeczywistości u podstaw jego zachowania leży jego własny lęk i niepokoje.
Jak sobie z tym radzić? Pomóż swojemu dziecku oswoić jego własny lęk i obawy, ubrać je w słowa, by mogło je wyrazić. Jest to sposób, by nauczyć dziecko budowania właściwych relacji.